Nikki
"Lood" geselecteerd voor de Cathemgoed gedichtenwandelroute in Dudzele.
Op zaterdag 6 mei 2023 vond in Dudzele de inhuldiging van zowel het Cathemgoed, als de gedichten-wandelroute aldaar plaats.
Het weer zat helemaal op één lijn met mijn gedicht Lood, dat geselecteerd werd voor de wandelroute en er nog tot september te lezen valt.
​
Wie dat wil, kan er ook op stemmen, en mij zo een duwtje in de rug geven voor de publieksprijs! U kunt het hieronder alvast even lezen.
​
LOOD
er hangt lood in de lucht
ik meet de velden met mijn passen
bij gebrek aan zon
draait een boeket koeienkoppen zich naar mij
ik splijt de wolkbreuk
onder het slagwerk op mijn transparante paraplu
oogsten mijn ogen druipende peren
gerijpt in een seizoen dat altijd weergaloos te kort schiet
zoals alleen zomers dat doen
er staan blazen op de plassen
gelach van jeugdvrienden ketst van het regenscherm
nagelt me aan de grond
de geur van vele natte dagen tijdens schoolvakanties
glipt heet door mijn vingers*
het tromgeroffel ebt weg, lood stolt in mijn schoenen
gesuis van natte autobanden vult mijn hoofd
bespat meet ik de schade op
er staan blaren op mijn handen
Nikki Petit
*aanpassing auteur na publicatie
#gedichten #wandelroute #Cathemgoed #Dudzele #Brugge #poëzie
Vaste sidekick van Rob De Winter op de maandelijkse Poëtische Rode Avond, Radio Tequila, stadsradio Deinze/Aalter
Op 2 februari 2023 was ik een uurtje te gast op alweer de vijfde Poëtische Rode Avond van Radio Tequila.
Naast gedichten bracht ik ook een aantal muzikale fleecedekentjes mee, om de winterkou te verdrijven.
Ik werd er hartelijk ontvangen door presentator Rob De Winter en we maakten er bijzonder fijn onderonsje van!
Sindsdien presenteren we, iedere eerste donderdag van de maand samen de Poëtische Rode Avond. Uitzondering op de regel, de volgende is wegens vakantieplannen op 15/06!
Vaarwater Kunstenfestival, 22 januari 2023, Deinze
Gedichten uit de Kintsugi performance rond het
stadsvernieuwingsproject Liv, de Molens
VUISTSLAG
​
dichtgeslibd stadshart
happend naar lucht
zwaar voor anker
in bakstenen stilte
oude olifant
ging het liggen
en stond niet meer op
diep in het infarct
trilt onverminderd
het genoom
één vuistslag, soms twee en
zuurstof, met overtuiging
rondgepompt
meer vraagt het niet
in een wieg wordt immers
​
steeds opnieuw geboren
© Nikki Petit
LEIEDOCHTER
Ingekapseld, slapend, onontgonnen
wacht ik, embryo, vergroeid met de schoot.
De ogen tot spleetjes monster je me,
vermoed je mijn kiem in bakstenen stilte.
Tussen de lijnen roep je me te voorschijn,
til je me uit het duister met je handen,
niets meer dan je handen.
Lang voor ik je horen kan,
doen we elkaars werelden daveren,
pel je de zwaarte van me af.
Lang voor ik je zien kan, kom en ga je
in stofwolken gehuld, ruik je waar ik ben,
adem je me in.
Nog voor we elkaar kennen,
nestel ik me in de lijnen van je gezicht,
kruip onder je nagels en huid,
kleef me vast aan jou.
Zonder opsmuk, zo mooi als ik zijn kan,
zet je me op de wereld,
blaas en wrijf je me schoon.
Naakt en nieuw, val ik van je schouders
in mijn voorouders’ armen op de kade,
doop je me.
​
© Nikki Petit
Dit gedicht werd genomineerd op de longlist van de AmaiAward 2023.
​
#stad #stadsvernieuwing #deinze #liv-demølens #nieuwleven #hergeboorte #kintsugi #poëzie #gedichten #performance #wieg #leie #kunst #festival #schrijven #nieuw #ruimtelijkeordening #architect #bouwen #reiulframstad #URA #B2Ai #archittectuur #landschap #wonen #werken #leven
​